Στους 121+1 Αγγέλους

Πήρα μια πένα και χαρτί

για σας εγώ να γράψω

μα κάτι πον΄ αδύνατο

για σας να μην κλάψω

Ένα τεράστιο ΓΙΑΤΙ

μεσ΄ το μυαλό πλαννιέται

γιατί φύγατε άδικα

κι η σκέψη τυραννιέται

Ποιος άνεμος…ποια θάλασσα

σας πήρε μακριά μας

ποιοι είν΄αυτοί που σκότωσαν

όλα τα όνειρα σας;

Αβάσταχτο μαρτύριο

μεγάλος ο καημός μας

φρικτό βασανιστήριο

τρελαίνει το μυαλό μας

Οι νύχτες βασανιστικές

γιατί είστε μακριά μας

και συντροφιά μας κάνουνε

μόνο τα όνειρά μας

Με μια φωτογραφία σας 

τα βράδια συζητάμε 

μα΄ναι χαρτί και δεν μπορεί

να νοιώσει τι περνάμε

Κοίτα πως μας κατάντησε

ο άδικος χαμός σας

μ’ αγκαλιάζουμε ένα χαρτί

που ‘χει το πρόσωπό σας

Μοίρα σκληρή και άδικη

δεν σκέφτεσαι κανένα

χωρίζεις μάνες και παιδία

κι αδέλφια αγαπημένα

Ήθελα να ‘μουνα Θεός

νεκρούς ν αναστήσω 

για να σας φέρω όλους εσάς

στη γη και πάλι πίσω

Όσο κι αν είστε μακρία

μόνοι ποτέ δεν θα ‘στε

η σκέψη μας θα ‘ναι σε σας

αυτό να το θυμάστε

Μα πρέπει να το πάρουμε απόφαση

πως όταν σας ζητάμε

μόνο φωτογραφίες σας

έχουμε να κοιτάμε

Τούντο κακό που έγινε

στη μνήμη μας θα μείνει

στους αδικοχαμένους μας

ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ